Skip to main content

ஆக்காட்டி நேர்காணல் - 5



ஒரு புத்தகத்திற்கான விமர்சனமென்பது அந்தப் புத்தகத்திற்கான கட்டணமில்லா விளம்பரமென்று எங்கேயோ படித்தேன் ,அது உண்மையும் கூட.ஒரு புத்தகத்திற்கு விளம்பரம் அவசியம் தானா?இதனால் ஒரு மோசமான புத்தகம் கூட அந்தப் புத்தகத்தைப் பற்றிய எதிர்மறையான புரிதலை ஏற்படுத்தக்கூடிய சாத்தியம் இருக்கிறதல்லவா?
விமர்சனங்கள் இல்லாமல் எப்படி புத்தகங்களை வாசகனிடம் கோண்டுபோய்ச்சேர்ப்பது? எழுதியவனே, “நான் ஒரு உலகப்படைப்பு செய்திருக்கிறேன், வாங்கிவிட்டீர்களா?” என்று கூவமுடியாது. ஒரு படைப்பு எப்படிப்பட்டது, அது எப்படியான அனுபவங்களை கொடுக்கும் என்பதை விமர்சனங்களே கோடிகாட்டும். அதுவும் புது எழுத்தாளர்களுக்கு இப்படியான விமர்சனங்கள் முக்கியமானவை. ஆறாவடுவை நான் ஒரு இணையத்தள விமர்சனத்தை வாசித்தபின்னரே வாங்கினேன். கொலம்பசின் வரைபடத்தைப்பற்றி சயந்தன் எழுதியதைப்பார்த்தே அறிந்துகொண்டேன். நேர்மையான விமர்சனங்களும் வரும். சொம்பு தூக்கும், காறித்துப்பும் விமர்சனங்களும் வரும். நல்ல வாசகன் இரண்டையும் பிரித்துப்பார்க்கக்கூடியவன்.

புத்தகங்களுக்கான புரமோஷன் இங்கே பெரிதாக இல்லை என்றே சொல்வேன். எழுத்தாளரே கூவவேண்டிய இழி நிலையில்தான் இங்கே சூழல் இருக்கின்றன. ஒரு பத்திரிகை, உங்களைப்பற்றியும் உங்கள் புத்தகம் பற்றியும் சிறு குறிப்பு எழுதித்தாருங்கள், வெளியிடுகிறோம் என்கிறார்கள். எப்படி ஆரம்பிப்பது? "ஜே. கே ஈழத்து வாழ்க்கையின் முக்கியமான தருணங்…” என்று நானே எழுதிக்கொடுப்பதா? கேவலமாக இல்லையா?

Harper Lee யின் 'Go Set a Watchman' என்ற நாவல் வெளியாகிறது. சும்மா இதனை இணையத்தில் தேடிப்பாருங்கள். ஆளாலுக்கு எழுதித்தள்ளுகிறார்கள். நியூயோர்க் டைம்சிலிருந்து ஹெரால்ட்சன்வரை இதைப்பற்றி எழுதாத பத்திரிகைகள் இல்லை. இந்த நிலை தமிழில் இல்லை. எஸ்.ராவின் புத்தகம் வெளியானபின்னர் எங்கேயாவது ஒரு மூலையில் குறிப்பிடுவார்கள். ஷோபாசக்தியின் நாவல் வெளியாகிறது எனறு அவரே அறிவிக்கிறார். லைக் பண்ணிவிட்டு எஸ்கேப் ஆகிறார்கள். புத்தகம் எழுதுபவனே வெளியீட்டையும் நடத்தி பல்லிளித்து ஆட்களை அழைக்கிறான். அவனே பத்திரிகைகளுக்கு விமர்சனம் எழுதி அனுப்புகிறான். இப்படியான இழி சூழ் நிலையில் வாசகர்களிடமிருந்து கிடைக்கும் ஒன்றிரண்டு விமர்சனங்களையும் வேண்டாம் என்றால்?

இணையத்தில் எழுதுவதை விட புத்தகம் வெளியிடுவதென்பது செலவு கூடிய விசயம். இருந்தாலும் பல இணைய எழுத்தாளர்கள் தங்கள் படைப்புகள் அச்சு வடிவில் வெளிவருவதையே விரும்புகின்றார்கள், அதை ஒரு கெளரவமாகவும் நினைக்கின்றார்கள். இந்தச் சிந்தனையென்பது எதனால் ஏற்படுகின்றது?
இரண்டு காரணங்கள். ஒன்று வலுவானது. மற்றையது வலுவற்றது.

புத்தகவாசிப்பு என்பது ஒரு தனி அனுபவம். எனக்கு அது இணையவாசிப்பு மூலம் கிட்டுவதில்லை. நான் இணையத்தில் சீரியசாக வாசிப்பது குறைவு. அதுவும் வெண்முரசு போன்ற நாவல்களை இணையத்தில் வாசிப்பதற்கு சான்ஸே இல்லை. ஆனால் வெண்முரசுவை புத்தகமாக வாசிக்க முடிகிறது. ஒரளவுக்கு ஜெயமோகனின் எழுத்துநடை மண்டைக்குள் ஏறுகிறது. ஒரு புத்தகத்தோடு பனிக்காலத்தில் ரயிலின் யன்னலோர இருக்கையில் அமர்ந்திருக்கும் அனுபவத்தை ஐபாட் எனக்கு கொடுப்பதில்லை. ஐபாடில் வாசிக்கும்போது திடீரென்று பேஸ்புக் நோடிபிகேஷன் வரும். நாலு பேரு அடிபடுவாங்கள். மூடே குழம்பிவிடும். அதனாலேயே புத்தகங்களை வாங்கி வாசிக்கிறேன். அங்கே நானும் வாசிப்பும் மட்டுமே. நம்மிடையே எவரும் வரமுடியாது. அதனாலேயே எழுத்தாளர்கள் புத்தகங்களை பதிப்பிடுவதை ஆதரிக்கிறேன். அதற்காகத்தான் அவர்களும் புத்தகங்களை பதிப்பிக்கிறார்கள் என்றால் அது வலுவான காரணமே.

சிலர் புத்தகங்களை கெத்துக்கு வெளியிடுகிறார்கள். நானும் ரவுடிதான், நாலு புத்தகம் வெளியிட்டிருக்கிறேன் என்பதற்காக வெளியிடுகிறார்கள். ஆனால் அவரைத்தனிப்பட்ட ரீதியில் அறியாதவர் எவரும் புத்தகத்தை வாங்கமாட்டார்கள். இங்கே புத்தகம் வெளியிட்டால்தான் எழுத்தாளர் என்று ஏற்றுக்கொள்ளும் நிலைமை வேறு இருக்கிறது. இணையத்தில் எழுதினால் அவரை வெறும் வலைப்பதிவாளர் என்கிறார்கள். இது தலைமுறை இடைவெளியாகவும் இருக்கலாம். பத்துவருடங்களில் இதெல்லாமே அடங்கிவிடும்.

இணையத்தில் தொடர்ந்து எழுதுங்கள். புத்தகங்களை அமேசன் போன்ற தளங்களினூடாக ஒன்.டிமாண்ட் மூலம் விற்றுக்கொள்ளலாம். புத்தகவாசிப்பை வேண்டுபவர்கள் அவரிஷ்டப்படி வாங்கிக்கொள்வார்கள். செலவும் குறைவு. சச்சினின் சுயசரிதம் இணையத்தில் வாங்கினேன். இரண்டு நாட்களில் வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தது. பிரிண்டிங் எல்லாம் அந்தந்த நாடுகளிலேயே ஓர்டர் வர வர செய்கிறார்கள். தபால்செலவு அதிகம் இல்லை. கடைகளுக்கு புத்தகத்தை விநியோகிக்க இடைத்தரகர்கள் இருக்கிறார்கள். நூலகங்களும் டிமாண்ட் இருந்தால் தாமாகவே வாங்கிப்போடுகின்றன. ஆங்கிலத்தில் இதுதான் நடக்கிறது. தமிழிலும் நடக்கும். நம்மாளு மெதுவாய்த்தான் வருவாய்ங்க.

இன்னுமோர் முக்கியமான கேள்வி . இலக்கியத்திற்கு சில மரபுகள் இருக்கின்றன. கவிதையென்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும், நாவலென்றால் இப்படித்தான் இருக்க வேண்டும் என்கின்ற சில மரபுகள் இருக்கின்றன. ஆனால் சம கால எழுத்தாளர்களோ அந்த மரபினை கட்டுடைக்கின்றார்கள். இது இலக்கியத்திற்கு ஆரோக்கியமானதா?

இப்போது மரபு என்றிருப்பதும் முன்னரிருந்த மரபை கட்டுடைத்து வந்ததுதானே. உரைநடை என்பதே பின்னாளில் உருவானதுதான். இங்கே எதுவுமே சாஸ்வதம் கிடையாது. சங்க இலக்கிய மரபை மீறி வள்ளுவன் குறள் வெண்பா செய்தான். தன் கற்பனை சிருஷ்டிக்கு வெண்பா விதிகள் தடையென்று நினைத்தோ என்னவோ கம்பன் சற்று இலகுவான விருத்தத்துக்கு தாவினான். கடுமையான நீண்ட தமிழ் உரை நடைகள் கோலோச்சிய காலத்தில்தான் புதுமைப்பித்தன் ஒரு புரட்சியையே செய்தார். சுஜாதா அதை இன்னமும் கொஞ்சம் நவீனப்படுத்தினார். கோபல்லகிராமம் எந்த மரபுக்குள் வருகிறது? சிறுகதையா? நாவலா? அனுபவ கட்டுரையா? ஜே. ஜே சில குறிப்புகளை எதற்குள் அடக்க? சீரோ டிக்ரீ வாசிக்கையில் திடீரென்று கேள்வி பதில் அத்தியாயம் எல்லாம் வருகிறது. அதை எதற்குள் அடக்குவது? படைப்பாளிகளை நீ இதைச்செய், அதைச்செய் என்று யாரும் டிக்டேட் பண்ணக்கூடாது. பண்ணவும் முடியாது. உடைப்பதோ, இல்லை மரபுக்குள் நின்று எழுதுவதோ அவனிஷ்டம். அவன் வசதி. காலத்தின் போக்கில் அவற்றுள் எவை தகுமோ அவை நிலைக்கும். மற்றையவை காணாமல் போய்விடும்.

மொழி தன்னைத்தானே புதுப்பிப்பதில்தான் அதன் நீட்சி தங்கியிருக்கிறது. அதற்கு மரபைக்கட்டுடைத்தல் அவசியமாகிறது. ஆனால், இதோபார் நான் ஒரு புரட்சி செய்கிறேன் என்று மரபை உடைப்பது, கோழி நின்றுகொண்டே சீமெந்துத்தளத்தில் முட்டையிடுவதுபோல. உடைந்துவிடும். 'புதியன புகுதல்' என்று சொன்னார்களே ஒழிய 'புதியன புகுவித்தல்' என்று சொல்லவில்லை. இயல்பாக அமையவேண்டும். படைப்புக்கு தேவையானபோது, இருக்கும் மரபு படைப்பாற்றலுக்கு தடையாக இருக்கும்போது, உடைப்பதுதான் நிஜமான கட்டுடைத்தல். அது ஆரோக்கியமானது. தேவையானது.

**************

நாளை முடியும்

ஆக்காட்டி நேர்காணல் 1
ஆக்காட்டி நேர்காணல் 2
ஆக்காட்டி நேர்காணல் 3
ஆக்காட்டி நேர்காணல் 4



Comments

Popular posts from this blog

என் கொல்லைப்புறத்துக் காதலிகள் : 6. குட்டியன்

தொ ண்ணூறுகளில் சங்கக்கடை நிவாரண அட்டை என்று ஒவ்வொரு குடும்பத்துக்கும் கொடுத்தார்கள் . அ , உ , இ என மூன்று வகையான அட்டைகள் . எங்கள் வீட்டுக்கு ‘ உ ’ அட்டை . அரசாங்க உத்தியோகத்தர் என்றால் பீயோனாக இருந்தாலும் ‘ உ ’ அட்டைதான் . நிவாரணத்தில் ‘ உ ’ அட்டைக்காரருக்குப் பங்கீட்டு அளவு அரைவாசியாகக் குறையும் . அரைப்போத்தல் மண்ணெண்ணெய் , அரைக் கிலோ பருப்பு , அரைக் கிலோ சீனி என்று எல்லாமே அரையில்தான் கிடைக்கும் . அதற்கே கோப்பிரட்டி மனேஜரிடம் பல்லிளிக்க வேண்டும் . குறைந்த சம்பளம் , அதிக சம்பளம் என்ற கதை பேச்சுக்கு இடமில்லை .   காரணம் கவுன்மேந்து உத்தியோகம் .

"என் கொல்லைப்புறத்துக் காதலிகள்" பற்றி இளங்குமரன்

யாழ்ப்பாண மக்களின் வாழ்க்கை போருடனும் துயருடனும் கடந்தது என்று எல்லோரும் அறிந்ததுதான், கதைகளும் ஏராளம். ஆனால் ஜே.கே தனது சொந்த அனுபவங்களின் ஊடே காட்டும் தொண்ணூறுகளின் யாழ் வாழ்க்கை மிக அழகானது, இயல்பானது. இன்னல்கள் கடந்த ஜன்னல் காற்று அந்த வாழ்க்கை. அந்த வாழ்வுணர்வு யாழில் வாழ்ந்தவர்களுக்கு தெரியும்(வாழ்பவன் நான், சற்றுப் பின்னே பிறந்துவிட்டேன், சில அனுபவங்களை இழந்தும் விட்டேன்). • ஒவ்வொரு அத்தியாயமும் ஒவ்வொரு சுளை, ஒவ்வொரு சுளையும் தனிச்சுவை. அவ்வப்போது தூறும் குண்டுமழையில் நனையாமல் பதுங்கும் பங்கர்கள், பங்கருக்குள்ளும் பய(ம்)பக்தியுடன் வைக்கும் பிள்ளையார் படம். அவரின் தம்பி முருகனைக்காண என விழாக்கோலம் பூண்ட நல்லூர் போய், வள்ளி, தெய்வானையையே தேடித் திரியும் உள்ளூர் முருகன்கள். விளையாட்டுப்பொருட்கள், ஜஸ்கிரீம், கச்சான் என கடைக்கண் கடைத்தெருப்பக்கமே இருக்க சுற்றித்திரியும் சின்னன்கள். தெருவெல்லாம் தெய்வம்கொண்ட கோயில்கள், பரீட்சை பயத்தில் அத்தனை கோயில்களுக்கும் போடும் கும்பிடுகள். எந்தப் பக்கம் பந்து போட்டாலும் நேரே மட்டும் அடிக்க கற்றுக்கொடுக்கும் ஒழுங்கை கிரிக்கட்டுகள். பாடசாலைகளுக்கிட

பர்மா புத்தர் - சிறுகதை

பனம் பாத்தி மெதுவாக முளைவிட ஆரம்பித்திருந்தது .   அதிகாலைக் குளிருக்கு அத்தனை பனங்கொட்டைகளும் நிலவண்டுகளின் கூட்டம்போல ஒட்டிக்குறண்டியபடி தூங்கிக்கொண்டிருந்தன . பாத்தியில் இடையிடையே கோரைப்புற்கள் கிளம்பியிருந்தன . முந்தைய நாள் அடித்து ஊற்றிய மழையில் இருக்காழிகள் சில குப்புறப்புரண்டு சாம்பல் நரையேறிய மயிர்க்கற்றைகளோடு வானம் பார்த்தபடி அண்ணாந்து கிடக்க , சில கொட்டைகள் பாத்தியினின்று சளிந்து அடிவாரங்களில் சிதறிக்கிடந்தன . பூரானுக்காகப் பிளக்கப்பட்டிருந்த கொட்டைகள் எல்லாம் ஒரு பக்கம் குவிக்கப்பட்டிருந்தன .  கார்த்திகை விளக்கீட்டுக்குப் பாத்தியடியில் குத்திவிடப்பட்டிருந்த பந்தத்தடி பாதி எரிந்த நிலையில் கறுப்பு வெள்ளைத் தொப்பியோடு இன்னமும் எஞ்சி நின்றது .