படலை

Today marks the 21st anniversary of the tragic internal displacement of Jaffna, a northern city of Sri Lanka. I was fifteen at the time. I was living with my sister who had just finished her Advanced Levels and my brother who had started to practice as an English teacher. Both my parents were not in the town by then. My cousin sister hosted a Deepavali fiesta with a delicious mutton curry and yellow rice as per my family’s usual festive custom. My tummy was full after three or four servings and I could barely walk. “Kaushalya akka, I never had such Deepavali lunch ever after!” It was around three in the afternoon, an announcement was made throughout the entire Valigamam region that people are to be moved from the town before the dusk. Three wheel auto vehicles (Tuk Tuk) were running around the city with loudspeakers on their top announcing the news. Sri Lankan Army had initiated a military operation, was marching towards the city from the north and there was a rumor tha

காலை ஏழரை மணிக்குத் தொலைபேசி அழைப்பு வந்தது. தெரியாத இலக்கம். ஹலோ சொன்னேன். “தம்பி, நான்தான் அண்ணா கதைக்கிறன்” அண்ணா. பேர்த்தில் அப்போது அதிகாலை நாலரை மணி இருக்கும். அவ்வளவு வேளைக்கே எனக்கு அழைப்பு எடுக்குமளவுக்கு அப்படி என்ன அவசரம்? குழப்பமாகவிருந்தது. அப்படியொன்றும் நாங்கள் அநுதினமும் அழைத்துப் பேசுபவர்கள் அல்லர். வருடத்துக்கு இரண்டுமுறைதான் அண்ணாவும் நானும் பேசுவதுண்டு. அவருடைய பிறந்தநாளுக்கு நான் அழைப்பு எடுப்பேன். என்னுடையதன்று அவர் எடுப்பார். “ஹப்பி பேர்த்டே, என்ன நடக்குது? பிறகென்ன? சரி. அப்ப வைக்கிறன்”. அவ்வளவுதான் எங்களுடைய தொடர்பாடல். நிலைமை இப்படியிருக்க திடீரென்று வந்த அண்ணாவின் அழைப்பு சற்று பயத்தையும் ஏற்படுத்தியது.  “ஆ .. அண்ணை . வணக்கம்... எப்பிடி சுகங்கள்? என்ன இந்த நேரம்?” சம்பிரதாய சுகவிசாரிப்புகளுக்குப் பதில் சொல்லும் நிலையில் அவர் இருக்கவில்லை.  “தம்பி, உனக்கு வியாழன் மாறப்போகுது... கவனமா இரு”

பொப் டிலானுக்கு இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசு கிடைத்துள்ளது. ஆங்கில இசை உலகில் “பாடல் எழுதுவது (song writing)” என்பதன் அர்த்தம் அதன் வரிகளை எழுதி, இசையமைத்து பாடுவது வரை நீளும். இவற்றை வேறுவேறு நபர்கள் சேர்ந்து ஒரு பாடலுக்குச் செய்தால் எல்லோரையும் பாடலாசிரியர்கள்(Song writers) என்று அழைப்பார்கள். அநேகமான சமயங்களில் ஒருவரே எல்லாவற்றையும் செய்வதுமுண்டு. மைக்கல் ஜாக்சன் கூடுதலாக நடன அமைப்பையும் தானே பார்த்துக்கொள்வார். பொப் டிலானும் தானே பாடலை எழுதி இசையமைத்து பாடவும் செய்பவர். பொப் பற்றிய தகவல்களை இணையத்திலேயே பெற்றுக்கொள்ள முடியும் என்பதால் இங்கே அவை தேவையற்றவை.  பொப் டிலான், மைக்கல் ஜாக்சன் போன்றோ, போல் மக்கார்டினி போன்றோ ஒரு தனித்துவ அற்புதக்குரலுக்கு சொந்தக்காரர் என்று சொல்லமுடியாது. ஆனால் அவருடைய பலம் அவர் எழுதும் பாடல் வரிகள். அந்த வரிகளைக் கடத்துவதற்குத் தேவையான இசையை மாத்திரம் பெரும்பாலும் கிட்டாரின் உதவிகொண்டு அவர் நிகழ்த்திவிடுவார். ஐம்பது வருடங்களுக்கு மேலாக இன்னமும் அது நிலைத்து நிற்பதற்கு அவருடைய இந்த எளிமையான minimalist பாணியே காரணம் என்பார்கள். “Music &

" மீசை வைத்த கேயிஷா " சிறுகதைக்கு கிடைத்த கருத்துகள். சுபாசிகன் ஆஹா! என்ன சொல்வது.... கற்பனையில், போனபோக்கில், flow இல்லாது எழுதியது போல் தோன்றினாலும், இப்படி எழுதியதே அழகாக இருக்கிறது. மனதின் உண்மைகளை அப்பட்டமாக்குகிறது. ஒவ்வொரு வரியும் அனுபவித்து வாசித்தேன். ஜே.கே., ஒன்று சொல்ல வேண்டும். நான் அழகிய அம்மன் சிலைகள்/படங்களை ஒரு ஆண் இண்டிமேட் உணர்வு கொண்டு பார்த்தால் எப்படியிருக்கும் என்ற கற்பனையோடு அணுகியிருக்கிறேன். இரசித்திருக்கிறேன்.  'இயற்கைக் கடன்கள் எதுவாயினும் அக்கர்மாக்கள் நிறைவேற்றும் போது உச்சம் கிடைக்கிறது. தவம். கொண்டாட்டம். கட்டுடைத்தல்'. எவ்வளவு உண்மை. ஆறாவது அறிவின் பலன், மனிதனுக்கு எல்லாம் எந்திரமயமாகவோ, மேம்போக்காகவோ ஆகிவிட்டது .  இப்போது வசந்தகாலம். பறவைகளின் கொண்டாட்டம் பார்த்திருக்கிறீர்களா? எது பற்றியும் கவலையில்லாத காதல். வீட்டைச்சுற்றி நிறைய 'மக்பை' பறவைகள். மௌனமாக அவைகளின் களிப்பைப் பார்த்துக் கொண்டேயிருக்கலாம். நேற்று, நாளை, உறவு, சொந்தம் எது பற்றியும் பயமற்ற, எல்லாமற்ற நிலை. ஏகாந்தம்! கடவுளைக் கும்பிடும்போது கூட

ஒரு கணவன் மனைவி.  எல்லாக் காதலர்களையும்போல, உலகின் அத்தனை காதல்களையும்விட ஒரு படி அதிகமாகக் காதலித்துக் கல்யாணம் முடித்த கணவன் மனைவி. திருமணமாகி ஐந்து வருடங்களாகின்றன. இருவருக்கும் வேலை. வேலை முடிந்து வீடு. வந்ததும் ஆளாளுக்குக் கையில் ஒரு ஐபாட். யார் யாருடனோ சட்டிங். எதுவெதற்கோ சிரிப்பு. இருவருக்கும் பொதுவாக வரவேற்பறையில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் டிவி. இவர்கள் தமக்கிடையில் மனம்விட்டுச் சிரிப்பதும் பேசுவதும் அவ்வப்போதும் சிணுங்கும் தொலைபேசி அழைப்புகளோடுதான். மற்றும்படி டிவியின் விளம்பர இடைவேளைகளில் “மதியம் என்ன சாப்பிட்டாய்?”, “கரண்ட் பில் கட்டியாயிற்றா?”, “வருட இறுதியில் கம்போடியா போவோமா?”, “இரவு உணவுக்கு பிட்ஸா வாங்குவோமா?” என்கின்ற வழமையான அலுத்துப்போனக் கேள்விகள். இரண்டுவாரங்கள் தொடர்ச்சியாகக் கவனித்தால் பதில்கள்கூட மீளச்சுழற்சிக்குள்ளாவது புலப்படும். எப்போதாவது மழைநாள் இரவு, குளிர், டிவியில் ஒளிபரப்பாகும் பதின்மவயதில் ரசித்தப்பாடல், இணையத்தில் இக்கொக்னிட்டோ திரையில் பார்த்த கூசிழிவுப்படம் கொடுத்த எழுச்சி என்ற அற்ப காரணங்களுக்காகக் காமம் மேலிடலாம். காரணங்களைக்கூட சமயத்தில்